AHMET EKİNCİ

KİMDİR: Ozan - Yönetici

DOĞUMU:        Ahmet Ekinci, 1954 yılında K. Maraş’ın Göksun ilçesine bağlı Yeniyapan Köyünde doğdu.

ÖNCE ÖNEMSEMEDİ: İlkokul yıllarında şiir merakı başlayan şair, yazdığı şiirleri  biriktirmedi.

ALANI: Aşk, sevgi, memleket, gurbet şiirleri ve hicivler   yazdı.

ANTOLOJİLERDE ÜYE: 

a.    Melikgazi Belediyesinin çıkardığı Kültürün Günlüğü şiir antolojisinde,

b.    Göksun Belediyesinin çıkardığı Göksun'lu Şairler şiir antolojisine de katıldı,

HİZMETİ: 1999- 2003 yılları arasında Anadolu İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği, (ANASAM) Yönetim Kurulunda görev aldı.

EDEBİ HAYATI:  Şiirleri,  Türkiye’nin birçok bölgesinde dergi ve gazetelerde yayınlandı.

Televizyon ve  radyolarda, çok sayıda şiir ve söyleşi programlarına katıldı.

ESERLERİ: 1. Ağaçtaki Yaprak,

                 2. Yorgun Yolcu.

Anadolu Hececileri  1.  -  Anadolu hececileri 2.  4. de yer aldı.

-----------------

şiirinden örnekler

al senin olsun

Mevlâm bana vermiş, ben sana verdim

İstersen bu canı al senin olsun

Ben sana bir hayat sen zehir verdin

Gam değil sevdiğim bal senin olsun

Çekilmez cefayı yüklensem bile

Ben senin uğruna çeksem de çile

Benim günüm geçer dikenler ile

Ben mutlu olurum gül senin olsun

Çaresiz bu sevda ölümden beter

Bilmezdim sevdalar acıyla biter

Bir tebessüm etsen o bana yeter

İstemem dünyada mal senin olsun

Tabipler ne anlar gönül yarası

Yaralı gönlümün sende çaresi

Yoktur bu Ahmet’in bir bahanesi

Sevdiğim olarak kal senin olsun

  

----

ana hasreti

Yavrum anam nerde diye sorarsın

Dünyayı bir kere elledi gitti

Her tarafı ana diye ararsın

Dünyaya elini salladı gitti

İyilik dağıtan bir melek gibi

Dilenen hayırlı bir dilek gibi

Üzeri şebnemli bir çiçek gibi

Bütün bahçeleri gülledi gitti

Hiç kimseye kötü kelam etmedi

Sen uyurken nöbet tuttu yatmadı

Kendi gitti ama şavkı batmadı

Dostlara selamı yolladı gitti

Boşa gider onun için kaygılar

Az kalıyor yazdığımız övgüler

Ona duyduğumuz derin sevgiler

Bütün sevgileri solladı gitti

Dünyada bulunmaz ananın eşi

Her derde dermandı gözünün yaşı

Kötülüğe yanan bütün ateşi

Söndürdü üzerin külledi gitti

Şer konuşmaz iyilikti temeli

İnsanlığa saygı idi emeli

Acısını kalbimize gömeli,

Bu dilsiz Ahmet’i dilledi gitti

------------------------------------------