İMRAN KILIÇ *

İlahiyatçı - Edebiyatçı

DOĞDUĞU YER : 1957 Yılında Maraş’ta doğdu.

EĞİTİMİ : 1969 Yılında ilkokulu, 1976 yılında Maraş İmam Hatip Lisesini ve 1981

yılında da A. Üniversitesi, İslami İlimler Fakültesini bitirdi.

Tahsil döneminde, okul dışındaki bir çok ilim adamından dersler aldı.

EDEBİ HAYATI : Şiirleri ve yazıları mahalli ve ulusal yayın organlarında yayınlandı.

Radyo ve Tv programları yapmaktadır.

ASKERİ HİZMETİ : Askerliğini, 1982-1983 Yıllarında yedeksubay olarak İstanbul’da yaptı.

BAŞARISI: Diyanet İşleri Başkanlığının Müftülük ve Vaizlik sınavını kazandı. Hizmet öncesi ve hizmet içi birçok seminerlere katıldı.

YABANCI DİLİ : Arapça.

GÖREVİ: Değişik il ve ilçelerde Müftülük ve Vaizlik görevlerinde bulundu.

Son olarak  Bitlis Müftüsü sıfatıyla görev yapmaktadır (Mart / 2013).

EDENİ HALİ : Evli ve 3 çocuk babasıdır.

---------------

bir şiiri

ESHÂB-I KEHF KISSASI

Roma devri, Dakyanus’un zamanı,

Putperestlik kaplamıştı her yanı.

Zâlim kıral hiç bilmezdi, amanı.

Eşrâfın o nâzenîn oğulları

Doğru Yola erişince, bir gurup

Kınadılar, durumunu hor görüp

Hak adına, tehlikeli, şer görüp

Terkettiler, zînet, şan ve pulları

Bu gençlerdi, o milletin seçkini

Hak Dâvânın, dönmez serden geçkini

Köpürdü tâğût’un öfkesi, kini

Neden, ayrılmıştı, doğru yolları

Efsus’luydu bu yağızlar bu koçlar

Ünlerinden sarsılırdı hep burçlar

Didik, didik aranırdı  en uçlar

Yakalanıp, bağlanmaya kolları

Arzoldular, cânî’nin huzuruna

Parıldayan îmanları uğruna

Çağrıldılar, fitne, fesat çığrına

Korkutulup, efrad-ı iyalları

Şunu dedi, onların her birisi

“Rabb’imiz var, boştur O’ndan gerisi”

Hiddetlendi, sırtlanların irisi

Dedi:“Hemen terk edin hayalları”

Yâr-ı Ğârlar, o beldeden göçtüler

Sevdâlanıp, mansıplardan geçtiler

Köşk yerine, mağarayı seçtiler

Şerîflerin nâzenîn oğulları

Aldılar hem, bu cihânda âferin

Müsteân’a açarak sînelerin

Daldılar bir uykuya ki, çok derin

Gıdâları mâverânın balları

Kâfirler de, dağa kadar geldiler

Mağara önünde dona kaldılar

Kapatarak gûyâ hayıf aldılar

Ne bilsinler ordaki ahvâlları

Tam üç asır uyuyup, uyandılar

Bir gün, ya bir gece geçmiş sandılar

Birileri, tekrar şehre indiler

Âyân oldu halka, gizli halları

Şaşmış idi, gördüğüne görenler

Hesapsızdı, merak edip soranlar

Mûcizeydi, âşikâre, olanlar

Kur’ân’dadır kıssaları, kâlları

En sonunda mü’min olan bu kıral

İletildi O’na da, olan bu hâl

Dileyip, Yaratan’a yoktur muhâl

Donatan O, kupkuruyken dalları

Hep berâber, mağaraya gittiler

Erenlerin dergâhına, yettiler

Hasret ile çok muhabbet ettiler

Görmeğe değerdi hasbihâlları

Ey yârânlar, bu kıssanın hıssası

Allah vardır,çekin ahret gussası.

İMRAN HOCA söyler, sözün dahası,

Aldatmasın mâsivânın alları.

--------------

bir  makalesi

AŞURE GÜNÜ

Aşure günü, kameri (Hicri) takvime göre muharrem ayının onuncu gününü ifade eder. Bu günde tutulması tavsiye edilen oruca da “aşure orucu” denir. Tüm Sâmî dinlerde özel bir yere sahip olan “aşure günü” nün tarihi çok eskidir. Hatta Hz. Nuh’a kadar dayandırılmaktadır. Bu gün, yani aşure günü, tarih boyunca ve çeşitli milletlerce kutlana gelmiş olan bir gündür.

Peygamberimiz (S.A.V) Medine’ye geldiğinde Yahudilerin aşure gününde oruç tuttuklarını görünce, bu orucun ne için tutulduğunu sormuş. Yahudilerde, bu günün büyük bir gün olduğunu, Allah’ın Hz. Musa ve İsrailoğullarını düşmanlarından bu günde kurtardığını ve Musa (A.S)’ın bu sebeple bu günde oruç tuttuğunu, kendilerinin bu günde oruç tutmalarının da bundan kaynaklandığını söyleyince, Peygamberimiz:” Ben Musa’ya sizden daha yakınım” buyurmuş ve bu günlerde oruç tutulmasını emretmiştir. (İbn-i Mace, Siyam 41)

Aşure orucunu cahiliye döneminde Arapların tuttuğu ve Hz. Peygamber (S.A.V)’in de Ramazan orucunun farz kılınmasına kadar bu orucu tutmayı emrettiği rivayetleri de vardır. (Müslim, Siyam, 116). Daha sonra Ramazan orucu farz kılınınca aşure orucu tutulması tavsiye edilmiş ve bugün oruç tutmak sünnet olarak devam etmiştir. Ancak sadece o günde oruç tutulması doğru görülmemiş, mekruh sayılmış, bunun yanında bir önceki veya bir sonraki gününde oruçlu geçirilmesi mesnun görülmüştür. Yani sünnet olarak kabul edilmiştir.

Öte yandan, Hz. Hüseyin’in Kerbela’da şehit edilmesi muharrem’in onuncu gününe (Hicri:61/miladi 1-Ekim-680) rastladığı için, aşure günü İslam tarihinde acı bir olayı hatırlatan bir gün özelliğini de taşımaktadır. Bir kısım Müslümanlar arasında, muharrem ayında ve özellikle bu ayın onuncu gününden itibaren aşure adı verilen bir tatlı (çorba) pişirilerek dağıtılması geleneği, hayır işlemek ve gönül almak için güzel bir vesile olagelmiştir. Bu tür uygulamalarda-dinde bir dayanağı bulunmadığı sürece-bir matem veya kutlama niyeti ve şeklinin bulunmamasına dikkat edilmeli; İslamiyet’in daima teşvik ede geldiği hayır-hasenat işlemek için, dinde oruç tutulması tavsiye edilen böyle bir günün iyi vesile sayma niyetinin dışına çıkılmamalıdır.

MİLLETVEKİLİ -----------------------------------------------------