MUHSİN ÖZALP

MESLEĞİ: Ozan – Eğitimci – Sendikacı.

DOĞUMU:  Maraş'ın Elbistan İlçesinin Çiçek Köyünde  1943 yılında doğdu.

ÖĞRENİMİ: Düziçi öğretmen okulundan mezun oldu.

GÖREVLERİ: Bir süre öğretmenlik yaptıktan sonra sendikacılık yapmaya başladı.

ÖZALP AİLESİ: Araştırmacı yazar Arif Bilgin, ÇİÇEK Köyü ile ilgili bir makalesinde; “ Bir de Çiçekli Özalp Ailesinin bir kolu vardır ki, rekor düzeyde yazar çıkartmış durumdadır. Tam 10 tane! Üstelik hepsi de aktif durumda. Bu kadar yazarı olan bir ailenin dünyada bir daha olduğuna inanmıyorum... İsterseniz okuyun ve siz karar verin! Kiminin bir, kiminin onlarca eseri olan üç kardeşi yazalım önce;

1.  Abdulvahap Özalp,

2.  Muhsin Özalp ve küçük kardeş

3.  Ahmet Nuri Özalp.

Aynı şekilde kiminin bir,  kiminin yirminin üzerinde eseri olan çocuklara bakılım şimdi de; Abdulvahap Özalp"in yazar çocukları:

 4)  Ertuğrul Özalp,

 5)  Ömer Hakan Özalp,

6)  İsmail Kutlu Özalp,

7)  Mehmet Nizamettin Özalp,

8)  Ayşe Raziye Özalp (Muhsin Özalp’ın kızı),

9) Taha (Ali Görkem Uferin imzasıyla yazmaktadır) Özalp.

Ailenin fertleri,  İstanbul"da yaşıyor ve bir fabrika gibi kitap üreterek ülke kültürüne inanılmaz katkılarda bulunuyorlar.” Diyor.

----------------------------------------------------------------

ŞİİRİ

Bahtı Karalı

Karşıdan bakınca gülü andırır

Deli divâneyim gördüm göreli

Pür alev sevdası yakar yandırır

Bu zâlime gönül verdim vereli

Gözümde hayâlin gezinir durur

Uzansam yatağa beynime vurur

Dallarım sararıp güllerim kurur

Aşk bağına gönül sürdüm süreli

Karanlık basarsa ağıp geliyor

Sinsice ufuktan doğup geliyor

Bir esip bin kere yağıp geliyor

Başıma sevdasın sardım saralı

Bu gârip arz eder hâlini canan

Sana sunar canın malını canan

Ölene dek bekler yolunu canan

Aşkınla hülyalar kurdum kuralı

Dökülür kâkülün kaşın üstüne

Yolladığın selâm başın üstüne

Ölürsem yazarsın taşın üstüne

Ölmüştü gönlüne girdim gireli

Muhsin’i işveyle kül ettin zâlim

Beynime girerek kul ettin zâlim

Yerden yere atıp pul ettin zâlim

Kurbanlık olmaya vardım varalı

-----

2.

Açmazsa Eğer

Dilim dönüp tarif edemez O’nu

Gönlümü gözümü açmazsa eğer

Hafsalam hayalle anlamaz O’nu

Kibirle benlikten geçmezse eğer

Çözmeye çalışan yaşar dıramı

Sıralar binlerce sapkın kuramı

Harman yapar helâl ile haramı

Acele toplanıp göçmezse eğer

Sonsuz hikmetini akıl alamaz

Kudretini hiçbir kulu bilemez

İhsânla lûtfine doyum olamaz

İnsanlar inkara kaçmazsa eğer

Hepimizi akşam sabah sesliyor

Gönlümüzü sevgilerle süslüyor

Karşılıksız kurdu kuşu besliyor

Vergiyi savurup saçmazsa eğer

Sapıkların kısmetini kesmiyor

Tufan olup üstümüze esmiyor

İsyankâra bile kızıp küsmüyor

Gönüllü küfürü seçmezse eğer

Sultanıma gönül versem az gelir

Tavuk sunsam karşılığı kaz gelir

Muhsin idraksize sözün naz gelir

Mânâ çeşmesinden içmezse eğer

------

3.

Bir Tanem

Sevdalı sayıklar yıllar geçse de

Sevmeyince kollar sarmaz bir tanem

Kara sevda çeken zehir içse de

Açlar ölse toklar görmez bir tanem

Sevdanın ateşi yakar içimi

Ne söyleyim kendim yaptım seçimi

Yolsam da faydasız akça saçımı

Çöle giden çiçek dermez bir tanem

Gönül vazgeçmeden izler peşini

Hayal âleminde yaşar düşünü

Mahşerde de arar bulur eşini

Dert yakarken huzur ermez bir tanem

Olur olmaz yerde zülüf tarama

Çöller diyârında ırmak arama

Tuz basma sevgilim derin yarama

Sel yatağı pınar vermez bir danem

Ben aşığım her mihneti çekerim

Gamı gömer gülücükler ekerim

Nolur bir kerecik baksan şekerim

Derman dersen kimse yermez bir tanem

Muhsin düşmeyesin gönül alına

Çeşit çeşit huylar vermiş kuluna

Anka kuşu konmaz çalı dalına

Tiftiksiz hırkayı örmez bir tanem

------

4.

Elhamdülillâh

Kendine tapan nefsi gerçeği tepen nefsi

Ensesinden sıkıca tuttum elhamdülillâh

Günaha sapan nefsi hâinlik yapan nefsi

Zincirleyip zindana attım elhamdülillâh

Zamana kıyan zevki ömürü yiyen zevki

Harama kayan zevki imânı soyan zevki

Helâle doyan zevki amacım diyen zevki

Takıp yuları tutsak ettim elhamdülillâh

Hürriyeti bağlayan azgınlaşıp çağlayan

Kanla kini yeğleyen yürekleri dağlayan

Yakıp çıkar sağlayan gösterişle ağlayan

Arsız nefsin üstüne gittim elhamdülillâh

Boş dâvâ çalan dili güçsüze kalkan eli

Sırtımda gezen malı gerçeği örten şalı

Şirke batıran yolu küllükte biten gülü

Süre süre yılkıya kattım elhamdülillâh

O’na gönül verince sanemleri yerince

Yoluna post serince hizmetine girince

Mahsülünü derince muradıma erince

Dünyayı aşığına sattım elhamdülillâh

Özgürlüğü bulunca mutlu mesut olunca

Hayat nedir bilince şevkle yelip gülünce

Muhsin aşka gelince kâlpten kiri silince

-----------------------------------------------------------------

MESLEĞİ: Ozan – Eğitimci – Sendikacı.

DOĞUMU:  Maraş'ın Elbistan İlçesinin Çiçek Köyünde  1943 yılında doğdu.

ÖĞRENİMİ: Düziçi öğretmen okulundan mezun oldu.

GÖREVLERİ: Bir süre öğretmenlik yaptıktan sonra sendikacılık yapmaya başladı.

ÖZALP AİLESİ: Araştırmacı yazar Arif Bilgin, ÇİÇEK Köyü ile ilgili bir makalesinde; “ Bir de Çiçekli Özalp Ailesinin bir kolu vardır ki, rekor düzeyde yazar çıkartmış durumdadır. Tam 10 tane! Üstelik hepsi de aktif durumda. Bu kadar yazarı olan bir ailenin dünyada bir daha olduğuna inanmıyorum... İsterseniz okuyun ve siz karar verin! Kiminin bir, kiminin onlarca eseri olan üç kardeşi yazalım önce;

1.  Abdulvahap Özalp,

2.  Muhsin Özalp ve küçük kardeş

3.  Ahmet Nuri Özalp.

Aynı şekilde kiminin bir,  kiminin yirminin üzerinde eseri olan çocuklara bakılım şimdi de; Abdulvahap Özalp"in yazar çocukları:

 4)  Ertuğrul Özalp,

 5)  Ömer Hakan Özalp,

6)  İsmail Kutlu Özalp,

7)  Mehmet Nizamettin Özalp,

8)  Ayşe Raziye Özalp (Muhsin Özalp’ın kızı),

9) Taha (Ali Görkem Uferin imzasıyla yazmaktadır) Özalp.

Ailenin fertleri,  İstanbul"da yaşıyor ve bir fabrika gibi kitap üreterek ülke kültürüne inanılmaz katkılarda bulunuyorlar.” Diyor.

----------------------------------------------------------------

ŞİİRİ

Bahtı Karalı

Karşıdan bakınca gülü andırır

Deli divâneyim gördüm göreli

Pür alev sevdası yakar yandırır

Bu zâlime gönül verdim vereli

Gözümde hayâlin gezinir durur

Uzansam yatağa beynime vurur

Dallarım sararıp güllerim kurur

Aşk bağına gönül sürdüm süreli

Karanlık basarsa ağıp geliyor

Sinsice ufuktan doğup geliyor

Bir esip bin kere yağıp geliyor

Başıma sevdasın sardım saralı

Bu gârip arz eder hâlini canan

Sana sunar canın malını canan

Ölene dek bekler yolunu canan

Aşkınla hülyalar kurdum kuralı

Dökülür kâkülün kaşın üstüne

Yolladığın selâm başın üstüne

Ölürsem yazarsın taşın üstüne

Ölmüştü gönlüne girdim gireli

Muhsin’i işveyle kül ettin zâlim

Beynime girerek kul ettin zâlim

Yerden yere atıp pul ettin zâlim

Kurbanlık olmaya vardım varalı

-----

2.

Açmazsa Eğer

Dilim dönüp tarif edemez O’nu

Gönlümü gözümü açmazsa eğer

Hafsalam hayalle anlamaz O’nu

Kibirle benlikten geçmezse eğer

Çözmeye çalışan yaşar dıramı

Sıralar binlerce sapkın kuramı

Harman yapar helâl ile haramı

Acele toplanıp göçmezse eğer

Sonsuz hikmetini akıl alamaz

Kudretini hiçbir kulu bilemez

İhsânla lûtfine doyum olamaz

İnsanlar inkara kaçmazsa eğer

Hepimizi akşam sabah sesliyor

Gönlümüzü sevgilerle süslüyor

Karşılıksız kurdu kuşu besliyor

Vergiyi savurup saçmazsa eğer

Sapıkların kısmetini kesmiyor

Tufan olup üstümüze esmiyor

İsyankâra bile kızıp küsmüyor

Gönüllü küfürü seçmezse eğer

Sultanıma gönül versem az gelir

Tavuk sunsam karşılığı kaz gelir

Muhsin idraksize sözün naz gelir

Mânâ çeşmesinden içmezse eğer

------

3.

Bir Tanem

Sevdalı sayıklar yıllar geçse de

Sevmeyince kollar sarmaz bir tanem

Kara sevda çeken zehir içse de

Açlar ölse toklar görmez bir tanem

Sevdanın ateşi yakar içimi

Ne söyleyim kendim yaptım seçimi

Yolsam da faydasız akça saçımı

Çöle giden çiçek dermez bir tanem

Gönül vazgeçmeden izler peşini

Hayal âleminde yaşar düşünü

Mahşerde de arar bulur eşini

Dert yakarken huzur ermez bir tanem

Olur olmaz yerde zülüf tarama

Çöller diyârında ırmak arama

Tuz basma sevgilim derin yarama

Sel yatağı pınar vermez bir danem

Ben aşığım her mihneti çekerim

Gamı gömer gülücükler ekerim

Nolur bir kerecik baksan şekerim

Derman dersen kimse yermez bir tanem

Muhsin düşmeyesin gönül alına

Çeşit çeşit huylar vermiş kuluna

Anka kuşu konmaz çalı dalına

Tiftiksiz hırkayı örmez bir tanem

------

4.

Elhamdülillâh

Kendine tapan nefsi gerçeği tepen nefsi

Ensesinden sıkıca tuttum elhamdülillâh

Günaha sapan nefsi hâinlik yapan nefsi

Zincirleyip zindana attım elhamdülillâh

Zamana kıyan zevki ömürü yiyen zevki

Harama kayan zevki imânı soyan zevki

Helâle doyan zevki amacım diyen zevki

Takıp yuları tutsak ettim elhamdülillâh

Hürriyeti bağlayan azgınlaşıp çağlayan

Kanla kini yeğleyen yürekleri dağlayan

Yakıp çıkar sağlayan gösterişle ağlayan

Arsız nefsin üstüne gittim elhamdülillâh

Boş dâvâ çalan dili güçsüze kalkan eli

Sırtımda gezen malı gerçeği örten şalı

Şirke batıran yolu küllükte biten gülü

Süre süre yılkıya kattım elhamdülillâh

O’na gönül verince sanemleri yerince

Yoluna post serince hizmetine girince

Mahsülünü derince muradıma erince

Dünyayı aşığına sattım elhamdülillâh

Özgürlüğü bulunca mutlu mesut olunca

Hayat nedir bilince şevkle yelip gülünce

Muhsin aşka gelince kâlpten kiri silince

-----------------------------------------------------------------