ŞAZİ

Halk Ozanı.
Şazı ve Şirazi’nin dâhil Olduğu Aile, Halk Aşıklarının sık yetiştiği bir ailedir.  Bu aileden;

1.                Şazi,

2.              Şirazi,

3.              Niyazi,

4.            Muradi,

5.            Durdu Bacı, 

6.            Sefil Mehmet,

7.              Âşık Veli gibi ozanlar yetişmiştir.

--------------

YAŞADIĞI ZAMAN

1800’lü yılların ilk yarısında K. Maraş’ın Yenicekale Nahiyesine bağlı Çınarpınar  köyünün Karbasan mezrasında yaşadı.

DESTEK OLDULAR

19. Asrın ilk yarısında  Maraş Valisi  olan Süleyman Paşa ve amcası oğlu Ahmet Paşa zamanında Maraş’ta bir çok halk şairi yetişmiştir. Daha doğrusu var olan maden su yüzüne çıkmıştır. Adı geçen Paşa’ların desteği akabinde olmuştur bu su yüzüne çıkış.

TÜRK EDEBİYATI

Bu ozanlardan 3'ü Türk Edebiyatı Tarihine geçmiştir.  Bu şairler;

Hezari, Şazi, ve Şirazi’ dir.  Öte yandan Şadi de  Süleyman ve Ahmet Paşa’ların nezaretinde  bulunacak kadar güçlüdürler.

Bu ozanlar zaman zaman aşk,  kadın ve yiğitlik- mertlik motifleri üzerine bir çok şiirler söylemişlerdir.

Sanılanın aksine Şazi’nin büyük kardeş olduğu kesindir

----------

1.

DÜŞTÜ FİKRİME

Ya! Niçin ağlayıp feryat etmeyim

Kakülü reyhanım düştü fikrime

Huriler timsali melek misali

Lebleri mercanım düştü fikrime

Ağ elleri elvan elvan nakışlı

Ağca ceylan ablak sığın sekişli

Sarhoş yürüyüşlü şahin bakışlı

Gözleri mestanım düştü fikrime

Açılmış yanağı hep gonca güllü

Selviler misâli yar ince belli

Kadife kalpaklı sırma mendilli

Zülf-ü perişanım düştü fikrime

Gönül ister dost köyünü yaylaya

Öğüt verip cahil gönlüm eğleye

Biçare ŞAZI' yi meftun eyleye

Afet-i devranım düştü fikrime

----

1798’de Napolyon Bonapart Mısır’a asker çıkarınca Osmanlıların hükümran olduğu şehirlere savaş için emir gönderildi. Bu  arada Maraş’tan da Kalender Paşa kumandasına yollanan askerler asarında Maraş’lı halk şairi Şazi’nin  de  var olduğu bilinmektedir.  Ozan  Şazi artık askerdir ve seferberlik yolundadır. Günler geçmiyor ki köyünde ( ki bu köy, Yenicekale’ye bağlı  Çınarpınar Köyünün Karbasan obasıdır.) bıraktığı yakınlarının hasreti onu rahat bıraksın.   Öteyandan     çok sevdiği bir kızla nişanlıdır. Uzayan ayrılık Şair’i perişan eder. Nişanlısında başkalarının  da gözü olduğunu bildiğinden kendinin yokluğunda nişanlısının kaçırılması korkusuyla üzülmektedir. 14 Ayı geçen ayrılıktan sonra  Kalender Paşa’ya şu manzum dilekçeyi sunar.

----

2.

sıladan çıkalı

Meded sende kaldı ey gani vezir

Himmet edin gedek ellerimize

İstemem Mısır’a etsen şah veled

Nice can muntazır yollarımıza

Benem bağvatçısı çitil bağ iken

Dediler ki harap edek ıssı yoğiken

Layık mıdır şeyda bülbül sağ iken

Nice sağ dolaşın güllerimize

Yitirdim kendimi aklım zay oldu

Eğildi kametim kadim yay oldu

Sıladan çıkalı  on dört ay oldu

Efendim vakıftır hallerimize

*

Bu manzum dilekçe Kalender Paşa’nın hoşuna gider. Şazi’yi huzuruna alır. Şazi'den, Turna kuşlarına güzel  bir seyahat yaptırmasını ister. Bu şartla sılaya izinli göndereceğine söz verir. Neticede Şazi, Paşa’ya harika bir şiir sunar.

----

3.

turnam uğra maraş'a

Turnam sökün etmiş Göksün gölünden

Doğru gedin Saraycık'tır yolunuz

Kuruçova Tekir beli konalga

Orda olsun meskeniniz eliniz 

Ahrdağları’ndan edin telaşa

Zerrin taht kurmuşlar koca Maraş’a

Üstünde oturan Kalender Paşa

Onu da ziyaret etsin ulunuz

Gitme turnam gitme Akka yoluna

Tahire hanına Havran çölüne

İnin konun Taberya’nın gölüne

Oraya serilmiş olsun çulunuz

Bir haber gelip te  ariften teze

Aşalım gidelim Mısır’dan yüze

Mevlam nasib etsin sılayı bize

El kaldırıp âmin desin diliniz

Kalma fazla Taberiye gölünde

Korkunuz olmaz Nablus’un yolunda

Sefil Şazi’m kalmış Yafa yolunda

Orda ziyarete mutlak varınız

---

4.

acıları bizde kaldı

Usul boylu servi revan

Bilmem hangi düzde kaldı

Güneş yüzlü mah cemalin

Öldü artık sözde kaldı

Bu bir  pazar eski Pazar

Gelen gider diye yazar

Herkes mezarını kazar

Yarim gitti özde kaldı

Şazi ‘m dünya mezar oldu

Kalan kaldı hezar oldu

Zannetme ki gülzar oldu

Acıları bizde kaldı

 -----

Anlaşılan Şazi'nin seferberlik günleri aylar hatta yıllarca uzamıştır. Daha önce, Maraş'tan götürdüğü orduya kumanda eden  Maraş'lı Kalender Paşa'ya sunduğu manzum dilekçeyle 14 ay sonra izin alabilmişti. Sıra Mısır Şahına geldi.  Ruhsat alabilmek için Şaha da 5 numaralı  şiiri söyler. 

---

5.

arzuhal

Aman Şah'ım  izin ver de gideyim

Arkam sıra beni bekler ağlar var

Saadetim nazlı yare kavuşmak

Ara yerde yüce yüce dağlar var

Kuru gazel gibi göğe savruldum

Acı poyraz gibi esip yoruldum 

Nerde güzel görsen yüzüm  çevirdim

Bizim ilde cana kıyar beyler var

Yeni geldi arap atın sökünü

Seyyar eylen sağa sola yükünü

Helal eylen tuz ekmeğin hakkını

Varamıyom beni burda eğler var

ŞAZİ de derkine gittim unmayım

Taşlar alıp dertli sinem dövmeyim

Güzel sevdi derler nasıl sevmeyim

Çatık kaş üstünde çifte benler var

---

6.

yazbahar gülü

Gönül bir cana bendoldu

Daha tıfıl ben neyleyim

Ben garibim kendi garip

Gelmez ahde ben neyleyim 

Yarim güzellerin hası

Açıldı gönlümün pası

Gamzeleri bade tası

Dudak meze ben neyleyim

Gerdandaki çifte benler

Dişler elmas gibi parlar

Memeleri düğme zorlar

Dersem çözer ben neyleyim

Şakıdı  Şazi’nin dili

Açıldı yazbahar gülü 

Koynundan düştü mendili

Perde yüze ben neyleyim

7.

sıladan çıkalı

(ŞAZİ'nin 2. nolu şiirin başka bir şekli)

Medet sende kaldı hey gani vezir

Himmet edin gidek ellerimize

İstemem Mısır’a sultan etseler

Nice can muntazır yollarımıza

Bendim adam eden yerim dağ iken

Bendim yiyen içen yerim bağ iken

Layık mıdır şeyda bülbül sağ iken

Gargalar dadansın güllerimize

Düşünmeden aklım fikrim zay oldu

Eğildi kametim kaddim yay oldu

Sılaya çıkalı on dört ay  oldu

Efendim vakıflar hallerimize

Şazi’yi  şad  etsen  gönlü  yahş olur

Her eyliğin mukabili bahş olur

Bir  güzeli güzel yapan kaş olur

Yad avcı göndermen çöllerimize

--------

8.

Yaktı  beni

Ela gözlerine meftun olduğum

Yeter yaktın ateşine yar beni

Genç yaşımda kıyma bana sevdiğim

Korkarım ki helak eder har beni

Pişman oldum etticeğim işlere

Rahmeyle  çeşmimden akan yaşlara

Kurban olam öyle sünbül saçlara

Kul eylesin kapusunda yar beni

Günbegün erittin dert ile ahım

Ben senin kulunam  sen benim şahım

Eğer afvetmezsen cürm i günahım

Elet bir tenhada öldür var beni 

Şazi’m der badesine kandığım

Düşman imiş  bana her dost  sandığım

Kimse bilmez ateşine yandığım

Yakıp gider tütününe yar beni

.............

9.

her bir yeri

Hiç görmedim bu cihanda böyle can

O bağ’ı İrem’den kaçmış besbelli

Ela gözler mahmurlanmış mest olmuş

Demleri kevserden açmış besbelli

Söyle seni saldı kim bu cihana

Öldürür aşığın  girersin kana

Sencileyin güzel doğurmaz ana

Huri ile gılman saçmış besbelli

Cihanda bin güzel çıkmaz tayına

Hayran oldum kaşlarının yayına

Ne  yakışır endamına boyuna

İdris Nebi libas biçmiş besbelli

Şazi’yim överim  böyle dilberi

Altın gümüş incidir her bir yeri

Süsler yeri göğü ufku seheri

Cihanın başına taçmış besbelli

--------

10.

selam eyle turnam

Bir bölücek turna kalktı yalıdan

Onlar da duasın almış Ulu’dan

Korkmasın Halil Paşa validen

Katarın yüksekten biline turnam

Uçup katarını biraz düzicek

Cihangıranda da eğlen azıcak

Andırın sırtına uğran uzucak

Dokunmasın kimse gülüme turnam 

Bayazıtoğlu var ha bakmaya

Tatlı konuşur da salmaz sılaya

Cıngıloğlu tuzak kurmuş kalaya

Dikkat et insanın meyline turnam

Geben’de yeşillik Hak’ın ihsanı

Meryemçil ötesi yöreyi  tanı

Yukarıdan seyret  cümle insanı

Selam eyle kıza geline turnam

Göksun’a varınca düzdür yazılar

Kendini teşhiri gözler arzular

Seyrana çıkarlar  gelinler kızlar

Haber ver hubların yolunu turnam

Sarız’dan gerisin bilmedi Şazi

Uzadı baharı gelmedi yazı

Keklik oluğundan Yahyalı  düzü

Bak Yedioluğun haline turnam

-------------

11. Gelmedi 

Ozanın, "Gelmedi "  başlığını taşıyan şiiri  zamanla halk tarafından  değiştirilerek 4 ayrı şekilde söylenir  olmuştur. Bu şiirlerde birbirine benzerlik alenen görülmektedir. Bu şiirleri aşağıya alıyorum:

gelmedi - 1

Al yanağı pempe kakül reyhane

Selvi dalım usul boylum gelmedi

Lebleri kirazdır zülfü bezirgan

Güzel huylu melek soylum gelmedi

Kemler eyler nazlı yari yolundan

Neler çektim ben bu aşkın elinden

Doyup usanmadım şirin dilinden

Dudu dillim şeker sözlüm gelmedi

Kim  eyler  yolundan  çeşm i siyahı

Pek göresim geldi peyker i  mahı

Bilmem nerde kaldı güzeller şahı

Sadık yarim kibar huylum gelmedi

Şazi  de  der ki  burada durulmaz

Gönülsüz muhabbet çok uzun sürmez

Zamane dilberi sözünde durmaz

Kara  kaşlım kömür gözlüm gelmedi

..................

gelmedi - II

Kıymetli efendim şevketlü yarim

Yad’ellere kadem bastı gelmedi

Bilmem ne söyledim nemden incindi

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Unuttu mu ahdi amanı netti

Başın alıp başka diyara gitti

Benim mecbur olduğumu fark etti

Zalim firar etti kaçtı gelmedi

Açıldı mı dostun gonca gülleri

Kokusun getirir seher yelleri

Nazlı yerin geleceği yolları

Korkarım ki adüv kesti gelmedi

Gayri bahçenizde  güller bitmesin

Yılan çayan dolsun kuşlar ötmesin

Ya bu Şazi niçin feryat etmesin

Dudu dilli yârim sustu gelmedi

                     

-----------

gelmedi - III

İlk akşamdan vardım kavil yerine

Bekledim bekledim sunam gelmedi

Bilmem gaflet bastı yattı uyudu

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Benim yarim giydi giydi donandı

İkrar verdi cahal günlüm inandı

Semada ay döndü durdu dolandı

Zalim garez etti kasti gelmedi

Gel gidelim seher sabah olmadan

Bahçende bülbüller nida  kılmadan

Zifirde kaçalım kimse görmeden

Seherin yelleri  esti gelmedi

Dilerim bahçende kuşlar ötmesin

Kimse yari  gurbet ele atmasın

Şimdi Şazi  neden feryat etmesin

Kopardı bağını kesti  gelmedi

                            

-----------------

gelmedi - IV

Sa’detlü hünkarım efendim şahım

Yad’ellere kadem bastı gelmedi

Bilmem gaflet bastı yattı uyudu

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Unuttu mu ahdi amanı net’ti

Başın alıp başka diyara gitti

Benim mecbur olduğum fark etti

Zalim garaz etti kasti gelmedi

Dilerim bahçende kuşlar ötmesin

Kimse yari gurbet ele atmasın

Şimdi Şazi neden feryat etmesin

Benimle bağları kesti gelmedi

.......................................................

KELİMLER

Ablak sığın:  Ala geyik

Adüv: Düşman.

Ahdi aman:   İki taraf arasında yapılan  sözleşme.

Ahırdağı :   Maraş’ta   bir dağ.
Ahval:   Haller, durum.
Andırın: Kahramanmaraş iline  bağlı  ilçe.

*Afet-i devran:  Aşıkların güzeller için kullandıkları tabir. Devrin afeti, devrin en güzel kadını demektir.

Akkâ:   Beyrutun yüz yirmi kilometre güneyinde bir sahil şehri.
Azıcak:  Az, biraz.

Bade:  Halk edebiyatında ilahi aşkın içkisi.

Bahşolur: Ödenir.

Bayazıtoğlu: Şiirde, Beyazıtoğlu Süleyman Paşa’ya vurgu yapılmaktadır. Bayazıtoğlu Süleyman Paşa ve Ahmet Paşa, Hezari, Şazi,  kardeşi Şirazi’yi korumuşlar,

gittiği yerlere götürmüşlerdir.

Bend:   Bağ, bağlanmak, boyun eğmek, çökmek (diz), bağlanmak, yönelmek, engel, bariyer. .

Bend olmak:  Bağlanmak, tutulmak.
Bezirgân: 1. Mesleğini sadece kazanç için kullanan kimse.

                 2.  Alışverişte çok kâr amacı güden kimse.

               Şiirdeki anlamı:  Şair, sevgilinin saçının değerine vurgu yapmaktadır.

Bölücek:  Parça, bölük. (Manisa, Gelibolu, Çanakkale, Mut,  İçel ve Maraş vesair yerlerde kullanılır.)

Biçare:  Çaresiz.
Cahal gönlüm: Tecrübesiz, her şeye inanan, Her gördüğüne yetişmek isteyen gönlüm

Cahil ile  karıştırmamak gerek.  Cahil: Aklı yetmeyen, demektir. )

Cıngıloğlu: 1900’lü yılların başında Doğu Akdeniz dolaylarında hüküm sürmüş bir derebeyi.
Cürm: Suç.

Çitil:  Sebze -  meyve fidesi.
Çeşm: Göz.

Dudu Dilli: Çok konuşan, tatlı dilli.

Düzicek:  Düzene koymak.

Ebru: Kaş. 

Elet: Götür.

Etticeğim: Yaptığım.

Eyliğin: İyiliğin.
Fariz : Becerikli, kurnaz, usta.

Ganî:  Zengin olmak, başkasına ihtiyacı olmamak anlamına gelen bir kelime.

Geben: K. Maraş iline bağlı bir yerleşim birimi.

Gedek:  Gidelim (Maraş ağzı)
Gılman: Akıl baliğ olmadan ölen, Ahrette cennetliklere hizmet eden müşrik çocukları.

Gözleri Mestanım:   Sarhoş gibi, kendinden geçmişçesine, baygın, mahmur (gözlüm.)

Hamaylı: (Hamayıl)  1.         Gümüş üzerine altın veya akik işlemeli olup ağırlığı takriben beş yüz grama    kadar varan,  içinde duaların yazılı olduğu birçok cebi olab bir kuşak, ki bu kuşak omuzdan öbür bele doğru, çarpazlama takılır.

                     2.      gümüşten yapılma, sigara tabakası büyüklüğünde zarif ve süslü kutudur.Üzerindeki

Har:  Ateş, sıcak, kızgın, yakıcı. Meftun: Meftun: Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş.

Hilaf: Aykırı, karşıt, ters. Şiirde yalan  anlamından  kullanılmıştır.

Hub:  Sevgili.

Huri:  Kelime anlamı; genç ve  güzel  kadın demektir.  Terim anlamı ise,(KUR-AN’da) eşlerine düşkün,  ceylan gözlü,     temiz eşler ve her zaman  bakire olan cennet kızları olarak  bahsedilir.  Huriler,  gözleri iri,    siyahı  çok siyah,    beyaz kısmı da çok beyaz kızlar.

Huy:  Kişiliğin doğuştan gelen ve kolay kolay değişmeyen yanı. Mizaç.
Issı:   Terkedilmiş, boş arazi, harap.

İdegelmek:   Etmekte bulunmak, devamlı olarak yapmak.

İdris Nebi Libas Biçmiş: Hz. İdris terzicilik mesleği yapanların ilki ve en iyisiydi.

            Şiirde:

               1. Sevgilinin elbisesini sanki İdris Nebi biçmiş.

               2. Bazı kayıtlarda ‘biçmiş’ kelimesi, ‘seçmiş’ olarak geçer. O zaman, anlamı: Kutsal terzi sevgilinin giyeceği kumaşları belirlemiş. şeklinde olur.

İkrar Vermek:  Söz vermek, yemin ederek  söz vermek.

İnsafa Gelmek:   Acımasız ve haksız tutumdan vazgeçmek.

Kadim:  Eski.

Kadd ü kamet: Boy bos.

Kakül:  (F) / Zülf: (Ar.)

•   Yüzün iki yanına veya alna sarkan saç demeti.

•    Kraliçe Kleopatra saç modelinin  uygulanması.

Kalpak:  Genellikle kürk, kumaş veya deriden imal edilen bir başlık türü.

Kamet:  Boy.

Keklikoluğu: Kahramanmaraş ilinin Göksun ilçesine bağlı bir köydür.

Kem: Noksan, eksik,  kötü, fena.

Kevser: Cennetteki varlığı kesin olan ve  susuzluğu devirler boyunca gideren su.

Konalga:   Göçebe ve yolcuların, yolculuk ya da göç sırasında konakladıkları yer.
Kuruçova, Tekir :   Maraş’ta  iki  yerleşim yeri.
Leb:  Dudak.

Mah:  Ay.

Mah Cemal: Edebiyatımızda ay yüzlü anlamında kullanılan betimleme.

Mahbab:  Muhabbet edilen. Sevilen.

Mahmur:  Aşkın sebep  olduğu sersemlik /  Uykudan sonra çöken  sersemlik.

Meded: Yardım, imdat.
Medhetmek:  Övmek.

Meftun: Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş.

Melek:  Allah tarafından  nurdan yaratılmış, erkeklik ve dişilikleri olmayan ve Allah’a itaatten ayrılmayan manevi  bir varlıktır.

Merhamet Etmek:   Acımak, şefkat göstermek.

Meryemçil: K. Maraş ile Göksun arasında bir gecit. 

Muhabbet: 1.Sevgi

                    2. Dostça konuşma, yârenlik.

Muntazır:   Bekleyen, gözetleyen. 

Mün/münzü:  … denberi.  (Ali Cuma gününden beri gelmedi.)

Mürüvvet:  İnsaniyet. İnsanlığa uygun olan şeyi yapmak. Güzel ve iyi şeyleri alıp.

Nablus : Batı Şeria Filistin Otoritesinin idaresinde olan büyük bir şehir.
Peri:  1. Farsça bir kelimedir. Cisimleri çok lâtif ve görünmez olan hoş yaratıklardır.

             2. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık.          

Peyker: Yüz, çehre, surat.

Rahm: Acımak, merhamet.

Reyhane: Çiçek bahçesi. İncelik.

Saraycık:    Maraş’ta bir  yerleşim yeri ve geçit.

Ser: Baş.

Seyyar:  Belli bir yere bağlı olmayan,  taşınabilir, portatif.

Sırra Kadem Basmak: Kayıplara karışmak, ortalıktan yok olmak.

Sim: Gümüş, gümüş para.  

Sim ü Zer: Gümüş ve altın.

Sitem:   Yakınma, zerzeniş, üzülmek, kırılmak, eziyet, cefa.

Şad olmak:  Sevinmek, memnun ve mutlu olmak.

Şahvelet:   Hükümdar çocuğu.

Şakımak:  1.  Ötücü kuşlar gibi  ezgili ses çıkarmak.

                  2. Sevgilinin açığını yakaladığında sevinçle, heyecanla ve  neşe ile  konuşmak.

                  3. Güzel şarkı söylemek veya şiir okumak.

Şevket: Azamet, büyüklük, ululuk, debdebe, haşmet.

Şevketlü / şevketli:  Azamet ve heybet sahibi.

Taberiye Gölü: Bugün İsrail’in su ihtiyacının nerede ise tamamını karşılayacak   seviyede Ülkenin en büyük tatlı su gölüdür. Lut Gölünden sonra deniz seviyesinin  altında bulunan dünyanın ikinci gölüdür.
Tay: Denk.

Telâşa etmek: Kanatlarını çırpmak, süzülmek,  titremek, sallanmak.

Tembih: Öğüt, ikaz, uyarı, nasihat,Tenha: Issız.
Teşhir:  1. Gösterme,  2 . Sergileme, 3 . Herkese duyurma, 4. Dile düşürme.

Tıfıl:  Gelişmekte olan. 
Tütün: Duman.

Ulu: Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. Yüceler yücesi.

Unmak: 1. Onmak, iyileşmak (Gaziantep, Niğde, Balıkesir ve Malatya yöresinde kullanılır.)

      2. Mutlu olmak (Çanakkale, Kocaeli  yöresinde kullanılır.)
Uzucak: Yavaşca, usulca.

Var ha: Uğra! (tenbih)

Yad: Yabancı, el, başka.

Yafa:  İsrail'de bir şehir.
Yahşi:  1. İyi, güzel, çok güzel. 2. Yiğit,  yakışıklı. 3. Toy, deneyimsiz genç.

Yahyalı: Kayseri iline bağlı bir ilçe.

Yedioluk: Kayseri ilinin Sarız ilçesine bağlı bir köydür.

Zalim:  Acımasız ve haksız davranan, kıyıcı, zulmeden.

Edebiyatımızda şair,  zaman zaman sevgiliye  ZALİM,  KAFİR diye hitabeder.

Zalim,  zülmü ile  kafir küfrü ile inancı örtendir. Buradan yola çıkarak sevgili de aşkı

taşıdığından, onu yüklendiğinden, gizleyip, muhafaza ettiğinden  ve kimseciklere

bildirmediğinden ve örttüğünden, şair,  dizelerinde  sevgili için zalim ve kafirkelimesini

kullanmakta sakınca görmez. Hatta iyi yaptığının bilincindedir.

Zay  olmak:  Kaybolmak, boşa gitmek.

Zer:  Sarı. Altın, akçe.

Zülf:  Şakaklardan sarkan saç demeti, saç lülesi. Sevgilinin perçemi.  Farsça'da saç demektir. Sevgilinin zülfü yani saçı küfüdür.

Küfür imanı örter; sevgilinin saçı da sevgilinin dudaklarını ve yanağını örter. Sevgilinin dudakları ve yanağı fenafillahtır. Sevgilinin yanağı ay gibi parlar, dudakları alem-i mecaz'dan

alem-i hakikat'a gider.  Sevgilinin dudaklarına ulaşan aşık eriyip yok olur ve fenafillah'a ulaşır.

Zülfü perişan: 1. Sevgilinin saçının darma dağın oluşu.

                       2. Sevilen şeylerin, işlerin karma karışık oluşu.

*Afeti defran ile alakalı Mehmet Sadi Bey şiirinin  bir dörtlüğünde şöyle diyor:

Sen gitgide bir afeti devran olacaksın

Canlar yakacak ateş-i suzan olacaksın

Bilmem ne zaman derdime derman olacaksın

Çağın geçecek sonra peşiman olacaksın

-----------------------------------------------------------