MEHMET NAFİZ KARAKOÇ

Ozan.

DOĞUMU: 1941 Maraş/Elbistan doğumludur.

ÖĞRENİMİ:  İlkokulu  doğduğu Cela (şimdiki Ekinözü ilçesi) ‘da okudu. İlerleyen yıllarda ortaokulu ve liseyi dışardan bitirdi.

HİZMETİ: Bir devlet kurumunun açtığı sınavı kazanarak  girdiği görevinden 35 sene  hizmet ettikten sonra  2000 tarihinde emekli oldu.

OZAN BABA VE

OZAN KARDEŞLER

Mehmet Nafiz Karakoç, halk arasında Ümmet Hoca olarak bilinen Ümmet Karakoç’tur.

OZAN KARDEŞLER

1. Bahaeddin Karakoç,
2. Abdurrahim Karakoç,
3. Mehmet Nafiz Karakoç,
4. Ertuğrul Karakoç.
5. Osman Karakoç 

DEDE VE NİNE DE OZAN: Dedesi ve ninesi de ozandır.  Karakoç’ larda, şiir ve ozanlık  nesiller boyu devam ede gelmektedir.

İKAMETİ: Ozanımız, Maraş’ta yaşamaktadır.

İLHAM ALDI: Babası, Ümmet Karakoç ve üstat  bildiği abisi Abdurrahim Karakoç’tan  ilham alarak ilerledi.

EDEBİ HAYATI

Çeşitli gazete ve dergilerde köşe yazarlığı yaptı, şiirlerini yayınladı.

MEDENİ HALİ:  Evli, 2 kız ve 3 erkek çocuk babası, 7 torun sahibidir.

ESERİ: “ Ozanımızın  Dağlar Yol Vermez Ki Dosta Gideyim.” isimli şiir kitabı bulunmaktadır.

-------------------------------

şiiri

YARAB

Ellerim boş sana, yüzüm karadır

Huzuruna nasıl varayım Yarab

Günahlarım çoktur gönlüm yaradır

Sana nasıl hesap veriyim Yarab

Yalana sapmışım gerçek dururken

Şaşırmışım doğru yolda yürürken

Her şeyi yaratan bir sen var iken

Ben kimlerden medet arayım Yarab

Tükeniyor ömrüm geçiyor zaman

Bir yolculuk başlıyor ki çok yaman

Yalvarırım sana işte elaman

Ben de cennetine gireyim Yarab

Dermanı bulunmaz düştüm bir derde

Arar oldum hayalini her yerde

Yarın hesap günü rûzi mahşerde

Nasip et cemalin göreyim Yarab

Görmedim dünyanın bir baharını

Orda mahçup etme sen kullarını

Habibin aşkına günahlarımı

Affet muradıma ereyim Yarab

                    Mehmet Nafiz Karakoç

------

SON YOLCULUK

İnsanoğlu ömür boyu hep hayal

Kura kura menziline ulaşır

Bazen koşar gider bazen oturur

Dura dura menziline ulaşır

Bakar geçer uçup giden kuşlara

Çok tutuldu aman vermez kışlara

Bir sel gibi başın taştan taşlara

Vura vura menziline ulaşır

Bir gün bayram eder bir gün ah u  zar

Gönlü hiçbir şeyde kılmadı karar

Her dakika hayatından bir miktar

Vere vere menziline ulaşır

Ne servete doydu ne de makama

Yapışır Azrail bir gün yakana

Her gün bir mekândan başka mekâna

Vara vara menziline ulaşır

Harap etti nice mamur hanları

Çok ağlattı çok incitti canları

Şu dünyada acı tatlı anları

Göre göre menziline ulaşır

Hayal kurar her akşamdan sabaha

Bitmedi düşleri bitmedi daha

Gece gündüz bin bir türlü günaha

Gire gire menziline ulaşır.

Bu gaflet bu uyku bir gün bitecek

Kara toprak hepimizi yutacak

Nerden niçin geldi nere gidecek

Sora sora menziline ulaşır

Fırsat varken uzak etti yakını

Ne verdi ne aldı  kuldan hakkını

Bazen bedenin bazen aklını

Yora yora menziline ulaşır

Benzer viran olmuş bozulmuş bağa

Döner daldan düşen kuru yaprağa

Ana kucağından kara toprağa

Sıra sıra menziline ulaşır

16.12.2003 - Maraş

Mehmet Nafiz Karakoç

(Dağlar Yol Vermez ki Dosta Gideyim Kitabından)

------
DOSTU GÖREMEDİM

Seher  vakti  dost  bağına
Girdim dostu  göremedim
Cümle  alem  yerindeydi
Gördüm, dostu  göremedim

Çok  düşündüm eni  konu
Her  evvelin  var bir sonu
Gelip  geçenlerden   onu
Sordum dostu  göremedim

Aldanma  dünya  malına
Acırsın kendi  haline
Bu  fani  canı yoluna
Serdim dostu bulamadım

Aşkı yerleşti  özüme
Görünmez  dünya  gözüme
Bastığın  yeri  yüzüme
Sürdüm  dostu  bulamadım

Selam verdim ses  vermedi
Gül  cemalin  göstermedi
Gönlüm murada   ermedi
Vardım dostu  göremedim

Günahım  saymakla  bitmez 
Tövbe  etsem,  gücüm  yetmez
Korkarım  elimden  tutmaz
Verdim,  dostu  göremedim

Ne  makam ne  servet  ne  mal
Yeşerdi  umutlar  dal  dal 
Gece   gündüz  hergün  hayal
Kurdum,  dostu  göremedim.

Bekliyorum  bir  umutla
Hıra  dağında  Uhut’ta
Beytullahta  Arafat’ta
Durdum  dostu  göremedim

Umudum  bitmedi   daha
Yöneldim  yüce  Allah’a
Başımı  ulu  dergaha
Vurdum  dostu  göremedim
    MEHMET   NAFİZ  KARAKOÇ

-------

BETERİM

Güzelim ben sana gönül vereli

Emin ol ki ben sendende beterim

Bu aşk ile seni sevdim seveli

Leyla’m diyen mecnundan da beterim

Kurtulur mu bilmem bu derde düşen

Bir zalim yar için bin dağlar aşan

Aşkı ile alevlenip tutuşan

Aslım diyen kerem’den de beterim

Gönül nasıl sevmez sen gibi yari

Gözlerin bir abu hayat pınarı

Yar yar diye Ferhat deldi dağları

İnan bana ben ondanda beterim

eylül 1969

mehmet nafiz KARAKOÇ

---------

ÇARESİZLİK

Karlı karlı dağlar vardır önünde

Aşılmaz engeller gelemezsin ki

Bir değil beş değil bin oldu derdim

Kader gülmeyince gülemezsin ki

Felek kırk yerinden kırdı kolumu

Şaşırdım göremem doğru yolumu

Lokman hekim olsan sorsan halimi

Derdime çare bulamazsın ki

Vazgeç bu sevdadan düşme peşine

Belki Yaratanın gitmez hoşuna

Bana hiç teselli verme boşuna

Yarama bir merhem olamazsın ki

Zalim bir dert beni yerde bitirir

Dostlar sana haberimi getirir

KADİR MEVLAM bir gün alır götürür

Arasan da beni bulamazsın ki

MAYIS 1973 G.ANTEP

Mehmet Nafiz Karakoç

------

VEDA

Severdim bir zaman çılgınlar gibi

Usandım nazından vazgeçtim artık

Dolaştım peşinden çılgınlar gibi

Gidemem izinden vazgeçtim artık

Sensiz ben ölürüm diye bir zaman

Yeminler ederdin bana her zaman

Hem severdin hem de söylerdin yalan

Dönünce sözünden vazgeçtim artık

İsmini andıkça murat  aldığım

Daha görür görmez ilham aldığım

Gece gündüz hayalin yandığım

O ela gözünden vazgeçtim artık

TEMMUZ /  1969 Osmaniye

SILADA BİR GÜN

Dün doğduğum köye vardı yollarım

Salavan dağını beyaz kar gördüm

Dizildi karşıma geçen yıllarım

Dünyayı kendime sanki dar gördüm

Hayal meyal geçtim sokaklarından

Eğildim su içtim kaynaklarından

Ağaçlar soyunmuş yapraklarından

Bilirim burada kaç bahar gördüm

Keder gelir göz yaşımı sel eder

Özledim yavrum der babam gel eder

Körpe kızım mezarından el eder

Uzaktan çağıran kaç mezar gördüm

1988 Ekinözü  K. Maraş

Mehmet Nafiz KARAKOÇ

-----------------------------------------------------------------